ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ ΙΗ[143-148]

ΕΡΩΤΑΣ
143.
Η σεξουαλική ζωή του έλληνα  κινείται στα πλαίσια του συντηρητικού και του προωθημένου ταυτόχρονα.
Η απόσταση μεταξύ τους είναι μεγάλη όπως απέχουν και τα πρόσωπα που βιώνουν το ένα ή το άλλο μπορεί και τα δύο ταυτόχρονα:
Από δω η γυναίκα μου κι από κει το αίσθημα μου...

144.
Η σεξουαλική ζωή της Ελληνίδας κινείται κι αυτό σε δύο επίπεδα το πραγματικό και το επιθυμητό η απόσταση συνήθως είναι κοντά στο μηδέν.
Επειδή η Ελληνίδα παίρνει αυτό που θέλει έτσι κι αλλιώς.
Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια...

145.
Η σεξουαλική δραστηριότητα και  η εκμετάλλευση της από τη γυναίκα: για κάθε είδους εκμετάλλευση της δύναμης επιρροής του είναι παροιμιώδης η αντίστοιχη με εφοπλιστικού γραφείου δραστηριότητα:
''τρίχα από ... σέρνει καράβι''.
επομένως όλες μαζί τον στόλο ολόκληρο..
Δεν ξέρουν μόνο οι Έλληνες από καράβια ξέρουν και οι Ελληνίδες!

146.
Η γυναίκες εκμεταλλεύονται τους άντρες έτσι και οι άντρες εξαπατούν τις γυναίκες. Οπότε οι γυναίκες εξαπατούν τους άντρες για να μην τις εξαπατούν εκείνοι, οπότε κι εκείνοι τις εκμεταλλεύονται. Έτσι μένουν όλοι ευχαριστημένοι σαν σε φαρσοκωμωδία:
''Μύλος χάρβαλος η υπόθεση''



147.
Το τελευταίο λόγο τον έχει ο πατέρας, όλους τους άλλους η μητέρα ώστε να σιγουρευτεί πως θα συμφωνήσει κι ο πατέρας.
Στην ουσία δηλαδή το πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχει η μητέρα.
Εκεί το εξουθενωτικό κίνητρο γνωστό σαν  μητρικό ένστικτο δημιουργεί την απόλυτη αυτοθυσία, σε αυτό συμπαρασύρεται και το πατρικό ένστικτο, και δημιουργούνται μέσω της στοργής συχνά σχέσεις εξάρτησης .
Σε άλλα μέρη του κόσμου οι γονείς διώχνουν τα παιδιά προκειμένου να αυτονομηθούν.
Εδώ από την απόλυτη στοργή όχι δεν τα διώχνουν αλλά τα κρατάνε περισσότερο από οπουδήποτε.
Βέβαια αυτό είναι φυσικό χαρακτηριστικό όλων των νοημόνων ζώων.
Η υπερβολή αυτή έχει τη θετική πλευρά της.
Η οικογένεια ως λιμάνι προστασίας αρχικά αλλά και ως έννοια ασφάλειας στο τέλος.

148.
Ο Έλληνας και η Ελληνίδα πρέπει να παλέψει για να ανεξαρτητοποιηθεί   από την οικογένεια.

Αυτή η πάλη με τον εαυτό του πρώτα και μετά με τους άλλους κάνει συνειδητή την ελευθερία κι όχι αυτόματη.
Επαληθεύεται κι εδώ το "θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.''