ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ Ε[56-67]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Η ΜΕΤΑΛΑΜΠΑΔΕΥΣΗ ΗΘΟΥΣ

56.
Είναι πανάρχαια ξεκάθαρο αυτό στους Έλληνες: άλλο μόρφωση άλλο εκπαίδευση.
Ούτε αγράμματος σημαίνει μη συνειδητός ούτε και γραμματιζούμενος συνειδητός και μορφωμένος.

Η συνείδηση σπουδάζεται; Μήπως το ήθος, η λεβεντιά, το φιλότιμο;
Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να μεταλαμπαδευτούν όλα αυτά και δεν περνάει από τα βιβλία παρά μόνο από το παράδειγμα:
στην οικεία [τους γονείς, τους συγγενείς, τους φίλους]
στο σχολείο [τους δασκάλους, τους συμμαθητές ]
στην εκκλησία [τους ιερείς τους πιστούς]
στο στρατό [τους στρατιωτικούς]
στη κοινωνία [τους συμπολίτες, συνεργάτες, συναγωνιστές, συντρόφους]
Τα βλέπουμε και σήμερα σπάνια, ποτέ δεν ήταν συχνά φαινόμενα, πάντοτε  ήταν ξεχωριστά, πάντοτε αξιοθαύμαστα, πάντοτε αξιοζήλευτα.

                     57.
Το πηδάλιο είναι ένα μικρό και υποβρύχιο όργανο με το οποίο καθορίζει τη πορεία  του πλοίου ο καπετάνιος.
Έτσι και στους λαούς η ηγεσία έχει το πηδάλιο  κι όχι όλος ο πληθυσμός.
Δεν ασχολούνται όλοι με όλα, ο καθένας στο πόστο του.
Το καθοριστικό για τη πορεία των λαών ήταν πάντα το παράδειγμα, και η πάστα των ανθρώπων που ακολουθούν το παράδειγμα και μετέχουν των αξιών που αυτό πρεσβεύει.
Λίγοι ηγέτες αρκούν: λίγοι και καλοί.
 Για τούτο οι αρχηγοί ιδίως οι ηγέτες πολιτικοί οφείλουν να είναι πρωτίστως παιδαγωγοί δια του παραδείγματος τους μόνο.

                    58.
Θύματα άνομων συμφερόντων: ηγέτες κάθε επιπέδου πολιτικοί, στρατιωτικοί, ιερείς,  εκπαιδευτικοί,  καλλιτέχνες και άλλοι καταντούν πιόνια τους σε δολοπλοκίες και δολιοφθορές κάθε είδους.
Σαν άλλοι μισθοφόροι βαρβάρων  δίνουν κακό παράδειγμα στο λαό τους χρηματίζονται και προδίδουν τα ιερά και τα όσια της φυλής τους.
Κρατούν με μαεστρία επαγγελματική τη γνώση μακριά από τα Ελληνόπουλα.
Την υψηλή διδαχή, που μόνη της αρκεί, τη παίρνουν όμως από το παράδειγμα των πατεράδων και των παππούδων τους ή από άλλους φάρους ήθους που τους περιτριγυρίζουν.
Η υψηλότατη διδαχή της αρετής, της αυτοθυσίας, της λεβεντιάς, του φιλότιμου διδάσκεται μόνον δια του παραδείγματος
Όσο αυτό υπάρχει, θα υπάρχει κι εκείνη.
Θύματα πολέμου και μάλιστα υπόγειου ναι υπάρχουν, θύματα ύψιστης κληρονομιάς ηθικής και πολιτιστικής ποτέ!!!

                        59.
Μήπως το σύστημα απαξίωσης των μηνυμάτων των προγόνων μας και αποκαθήλωσης του μύθου μας έχει συγκεκριμένες αιτίες;
Είναι συνειδητή αντίδραση κάποιων ίσως;

                        60.
Η σχέση μας με τους προγόνους είναι μια πηγή του Εθνικού πλέγματος ανωτερότητας μας.
Η άλλη είναι η σύγκριση στο χώρο και στο χρόνο.
Με τους συγχρόνους παρα-ανεπτυγμένους βαρβάρους  της Ευρείας οπής της ανηθικότητας και καιροσκοπισμού.

                        61.
Όποτε ένας Έλληνας μιλάει για την Ευρεία οπή αποκλείει δικαίως την Ελλάδα.
Όταν ένας ξένος μιλάει για την Ευρώπη της ανάπτυξης και του πολιτισμού δεν διανοούμαστε και βεβαίως δεν δικαιούνται να μην περιλάβουν αυτούς που τη δημιούργησαν, τη στήριξαν, τη πότισαν με το αίμα τους για να δρέπουν τους καρπούς της σήμερα όλοι.
Η Ευρώπη του πνεύματος είναι μέλος της Ελληνικής ένωσης πνεύματος σε αντίθεση η Ευρεία οπή δεν μας αφορά.
Το ίδιο ισχύει και για τις λοιπές αποικίες πνεύματος και πολιτισμού σε όλο το κόσμο κι αυτές μέλη είναι.

                        62.
Το ερώτημα συνήθως τίθεται έτσι:
Άραγε πόσο Ευρωπαίοι είμαστε;
Το σωστό θα ήταν:
Πόσο Έλληνες είμαστε κι εμείς και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι, Ασιάτες, Αφρικανοί, Αυστραλοί και εν γένει οι πολίτες του κόσμου;

Με όλους μάς ενώνει το πάν της Ελληνικής παιδείας και πολιτισμού την οποία εν μέρει [τη θεωρία και τους τύπους] μοιράζεται όλος ο κόσμος μαζί μας.
Η διαφορά είναι πως τη δύναμη του παραδείγματος τη παίρνουν πάντα, κι ας μη τη περιμένουν ποτέ, από τους Έλληνες.
Διότι οι Έλληνες φέρουν στη ζωή τους το νόημα του πολιτισμού τους κι ας αγνοούν περιτυλίγματα και φιοριτούρες, είναι φορείς της ουσίας του πολιτισμού τους, αυτού του ήθους συγκεκριμένης εξαιρετικής ποιότητας.

Ας υποθέσουμε ότι ο πρώτος τυχών  βάνδαλος μπαίνει σε κάθε ένα μουσείο με Ελληνικά μαρμάρινα αγάλματα και τα κάνει... μαρμαρόσκονη, θα έχει τελειώσει τότε και το Ελληνικό πνεύμα;
Ας γελάσουμε! Αυτά έχουν γίνει κι όμως είναι εδώ παντού.
Αυτό πίστευαν όλοι εκείνοι που έσπαγαν αγάλματα και ναούς έκαιγαν βιβλιοθήκες και ανθρώπους.

Ας ξυπνήσουν επιτέλους το πνεύμα μόνο με ανώτερο πνεύμα πολεμιέται, με τίποτε άλλο.

                        63.
Τη διδαχή της ουσίας δεν την πήρε η Ευρώπη για τούτο δημιουργήθηκε η Ευρεία οπή της ανηθικότητας, του μεσαίωνα, του παπισμού, της μεταρρύθμισης, του Διαφωτισμού, του προτεσταντισμού του καλβινισμού, του ορθολογισμού, της βιομηχανικής επανάστασης, του καπιταλισμού, του κομουνισμού, του σοσιαλισμού, του ναζισμού, όλων εκείνων των  φαρισαϊσμών που καταλήγουν σε υπολογισμοί για τούτο δεν μας εκφράζει δεν μας ταιριάζει τίποτε από όλα αυτά.

Όλα αυτά δεν είχαν μέτρο τον άνθρωπο και για τούτο δεν τον βόλεψαν είναι σαν στενά παπούτσια που τα αλλάζει γιατί δεν του κάνουν, δεν έγιναν για κείνον.

Την διδαχή της ουσίας τη πήραν όμως κάποιοι λίγοι: οι λεγόμενοι φιλέλληνες, Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι, Άραβες, Κινέζοι, Ρώσοι και άλλοι με τους οποίους μας ενώνει το γεγονός ότι γίνονται κι εκείνοι  κοσμοπολίτες ως  Έλληνες του κόσμου.

                    64.
Στενοχωριέται ο λαγός του Αισώπου για τη χελώνα που με τους υπολογισμούς της βγαίνει καμιά φορά πρώτη, όμως η χελώνα πως να νοιώθει για το λαγό;
Άραγε εμείς φθονούμε τους άλλους ή μήπως οι άλλοι εμάς;

Οι αλλοτριωμένοι νοιώθουν υποδεέστεροι μετράνε τα μεγαλεία σε  ποσότητες που ξέρουν: νομίσματα, ορόφους, ταχύτητες, ανέσεις κι άλλα εξαγοράσιμα είδη.
Οι Ξενομανείς και ξενόδουλοι θέλουν κι άλλα, δεν τα χορταίνουν τα μπιχλιμπίδια.
Αυτοί φαίνονται, μιλάνε, ακούνε, τρώνε, βλέπουν, νοιώθουν, λειτουργούν λιγότερο Ελληνικά περισσότερο αμερικάνικα ή ότι άλλο.
Οι πολιτισμοί της επιβολής δια των θεαμάτων έχουν τους υποτελείς τους παντού.
Είμαστε και δηλώνουμε ανώτεροι από τους έχοντες χρήματα να επιδείξουν, γιατί έχουμε Αρετή και λεβεντιά και με αυτά κατακτάμε ότι χρειαζόμαστε δηλαδή λίγα και καλά.
Υπάρχουν λαοί με λερωμένο ποινικό μητρώο.
Αυτοί μπορούν πάντοτε να είναι ανώτεροι: σε κακουργία και απληστία αλλά και στα υλικά μέσα!
Το γεμάτο βαρέλι που κυλάει δεν κάνει θόρυβο, το άδειο χαλάει το κόσμο από τη φασαρία!


                        65.
Η ζήλια είναι δημιουργικό κίνητρο, ο φθόνος καταστροφικό.
 Η διαφορά είναι πως η ζήλια εμπεριέχει ελπίδα αλλαγής, ο φθόνος δεν έχει.
Στις ρίζες της Ελληνικής ευτυχίας είπαμε πως είναι δυο τα εθνικά πλέγματα ανωτερότητας: η φυλή μας και οι βάρβαροι . Και τα δύο προέκυψαν από την ιστορική διαδρομή και τους καρπούς τους.
Στις ρίζες της βαρβαρικής δυστυχίας ο φθόνος για την έλλειψη άξιας κληρονομιάς και χαρισματικής φύσεως.


                        66.
Είμαστε σίγουρα διαφορετικοί κι όμως ταυτόχρονα και τόσο ίδιοι με όλους τους άλλους.
Άνθρωποι με προτερήματα και μειονεκτήματα.
Όλοι οι λαοί λένε ''είμαστε οι καλύτεροι'', εμείς δεν θεωρούμε ότι είμαστε ο εκλεκτός λαός του θεού, αλλά ότι έχουμε λειτουργήσει επανειλημμένα ως τέτοιος, γεγονός που αποδεικνύεται από την ιστορία μας.

Στην ιστορία μας όλο πολέμους είχαμε,
αλήθεια γιατί;
Εμείς είμαστε οι επιθετικοί ή έχουμε πάντοτε πολέμιους;
Συναντάται συχνά σε προσωπικό επίπεδο ή και σε επιθέσεις δημοσιογράφων ή άλλων, μια μορφή κεκαλυμμένου φθόνου και κακίας, πασπαλισμένη με μπόλικη δόση υποτιθέμενης ευγένειας και ανωτερότητας. Λέγεται υποκριτική λογιστική

                        67.
Οι πολέμιοι μας μάς πολιορκούσαν  πάντοτε θέλοντας να μας πείσουν ότι είναι προστάτες μας, αλλά τελικά μέσω "εφιαλτών" εγκάθετων έδειχναν το πραγματικό τους πρόσωπο.
Δυστυχώς μας έχουν προδώσει άπειρες φορές στην ιστορία σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο οι μεγάλοι άρπαγες.
Από φύσεως πονηροί γίναμε και καχύποπτοι και επιφυλακτικοί!
Είναι διαχρονικό το θέμα των πολέμιων μας "λύκων με προβιά προστάτη".
Νομίζω πως οι επιδιώξεις μας ως πρόσωπα κι ως φυλή μας κάνουν το επίκεντρο αντίθεσης.
Η επιδίωξη της αρετής έχει ενάντιες δυνάμεις ισχυρές και σε κάθε επίπεδο.